روش نگهداری از گیاه همیشه بهار

نام علمی: Calandulaofficinalis

تیره: Compositae

یکی از رایج‌ترین گلهای فصلی است. نام آن از کلمه Calandula، به معنای اولین روزماه گرفته شده است چون به تقریب در تمام سال گل می‌دهد. از جاهای گرم تا مناطق خیلی سرد قابل کشت است. این گیاه به عنوان گل یک‌ساله در برنامه گلکاری قرار می‌گیرد ولی می‌تواند بصورت علفی چند ساله به زندگی خود ادامه دهد که در این حالت گلها مرغوبیت سال اول را ندارند.

گلها ۱۰ – ۳ سانتیمتر قطر داشته و به تنهایی در انتهای ساقه گل دهنده قرار دارند، و به رنگهای زرد و نارنجی دیده می‌شود. امروزه گل سفید هم از طریق بهنژادی به دست آمده است. گل آن در شب جمع شده و در روز باز می‌شود. خاصیت داروئی داشته و برای درمان بیماریهای پوستی به کار می‌رود (در کرم‌ها و لوازم آرایش استفاده می‌شود.). ارتفاع گیاه بسته به رقم ۶۰ – ۳۰ سانتیمتر است.

روز بلند و طول روز بیش از۵/۶ ساعت را می‌پسندد. مقاوم به سرما، و مناسب فصل خنک می‌باشد. آفتاب دوست ولی آفتاب شدید تابستان را نمی‌پسندد (در نور شدید طول ساقه کوتاه و اندازه گل کوچک می‌شود.). در شدت نور کم، کیفیت گل کم می‌شود و در زمستان بیشترین شدت نور باید برای آن فراهم شود.

طالب خاک مرطوب، و خاک همیشه باید مرطوب باشد، و نیز بسیار مقاوم به خشکی است. اگر گیاه با خشکی روبرو شود گلدهی کاهش خواهد یافت. گاهی تولیدکنندگان برای تولید گیاهان با ساقه های محکم و نیز افزایش عمر گلدان گل، آبیاری را کم می‌کنند.

غنچه گیری انتهایی (Pinching) می‌تواند در کشت مزرعه‌ای باعث تولید شاخه گل‌دهنده جانبی بیشتری شود. انواع گلدانی معمولا همراه با جوانه انتهایی اصلی، چندین شاخه گل‌دهنده دیگر هم تولید می‌کنند.

معمولا رقم در پرشاخه بودن گل گلدانی مهم است.

روش تکثیر

دارای بذر خشن و درشتی است که در مهرماه کشت می‌شود و در نقاط سردسیر می‌توان در ابتدای بهار به کشت آن اقدام کرد ولی در این حالت گلهای کوچک و ضعیف‌تری تولید می‌کند. با آنکه بطور مستقیم کاشته می‌شود انتقال نشاء آن هم میسر است. گاهی برای اینکه از آن بیشتر استفاده شود آن را در دماهای مختلف در چندین نوبت کشت می‌کنند. بذر همیشه بهار، Self sow می‌باشد.