شناسایی گل ها

شناسایی گلها و گیاهان: 

ماشک گل خوشه ای با حداقل دمای ۳/ ۴ درجه و متوسط دمای ۱ / ۲۱ درجه سانتیگراد سازگاری یافته است . این گیاه با دماهای پائین سازگار می باشد ولی ارقام فاقد مو (glabrous) به گرما متحمل ترهستند . — ماشک گل خوشه ای بسیار مقاوم به خشکی و نیاز بارندگی به میزان ۱۶۶۰ – ۳۱۰ میلیمتر دارد . در مناطقی که بارندگی های پائیزه دیرهنگام آغاز می شوند ، انجام آبیاری در اکتبر ضرورت می یابد . این گیاه در خاک های سبک به ۵-۳ دفعه آبیاری نیازمند است .خرید گل خوشه ای نظیر سایر لگوم ها به افزودن سولفور و فسفر نیازمند می باشد . این گیاه به PH خاک از ۲/ ۸- ۹ / ۴ متحمل است اما بهترین رشد را در PH حدود ۷- ۶ بروز می دهد . گیاه مذکور به شرایط قلیایی متحمل است و در خاک هایی که شبدرها و یونجه بخوبی بقاء نمی یابند ، بخوبی مستقر می شود . این گیاه بهترین رشد را در خاک های شنی تا لوم شنی دارد . گو اینکه بهترین رشد ماشک گل خوشه ای در خاک های سبک صورت می پذیرد اما قادر به رشد در خاک های بسیار حاصلخیز بشرط برخورداری از زهکشی مناسب است . گیاه مذکور به شرایط سایه متحمل است لذا بخوبی می تواند در تاکستان ها و باغات میوه بعنوان گیاه پوششی بکار رود. این گیاه نسبت به علف کش هایی چون : گلیفوسیت ، دایکمبا ، توفوردی ، پاراکوات و “HOE” بسیار حساس است . —مقدار بذر مصرفی ماشک گل خوشه ای ۴۵- ۳۰ پوند در ایکر است و بذور را در عمق 4 – 2 اینچ می کارند . کاشت آن را به روش خشکه کاری در بستری که بخوبی آماده شده و از استحکام کافی برخوردار است ، انجام می دهند . کاشت ماشک گل خوشه ای را در پائیز و در ماه های اکتبر تا نوامبر صورت می دهند و از آن بعنوان چراگاه و یا جهت تهیه علوفه خشک بهره می برند. بهتر است این گیاه را حدود ۴۰ روز قبل از آغاز یخبندان ها کشت نمود . این گیاه در زمستان دچار خواب زمستانه می شود و بخش هایی از سطح باغات را بصورت لخت باقی می گذارد لذا به گرم شدن فضای باغ در این اوان کمک می کند . بذور این گیاه را با باکتری های تجارتی تیپ C تلقیح می دهند . ماشک گل خوشه ای در طی آوریل تا جولای به گلدهی می رسد . گلدهی این گیاه بصورت نامحدود است و بذردهی آن از اواخر مه آغاز می شود . برداشت بذرها را قبل از پر شدن کامل غلاف ها انجام می دهند تا از ریزش آنها جلوگیری شود . بذرهایش تا چندین سال قدرت جوانه زنی را حفظ می کنند . این گیاه بصورت های خوابیده ، گسترده و بالارونده رشد می کند و تراکم زیادی را بوجود می آورد . گیاه مذبور بندرت به ارتفاع بیش از ۴-۳ فوت می رسد مگر اینکه آنرا بصورت مخلوط با غلات بکارند . ماشک گل خوشه ای دارای ریشه راست به عمق ۳-۱ فوت و ریشه های فرعی کم عمق است که گیاه | را به خشکی مقاوم می سازد . برای بذر ریزی و تجدید بقاء بهتر است آنرا در باغات بصورت نواری موور بزنند بویژه بخش های زیر اشکوب و سایه انداز (understory) را از رقابت با گل های آپارتماتی تهی سازند . علوفه آن را پس از در و به مدت یکروز بر زمین باقی می گذارند سپس بسته بندی می کنند . بهترین علوفه زمانی بدست می آید که آنرا نظیر کالیفرنیا با یولاف کشت کنند . مقدار بیوماس تولیدی ۴/ ۲ تن در ایکر ماده | خشک است . این گیاه می تواند حدود ۹۰-۸۰ پوند ازت در ایکر بطور سالانه تثبیت کند . از ماشک گل خوشه ای می توان بعنوان سیلاژ و چراگاه استفاده نمود اما گزارشاتی از اثرات سمیت بر گوساله های پرواری موجود است . برخی علت آن را به سبب سمیت شته های روی آن در موقع چرا شدن و برخی به دلیل وجود گلوکوزیدهای سیانوژنیک (Cyanogenic glycoside) می دانند در حالیکه این سمیت توسط سیلاژ و یا علوفه خشک ایجاد نمی شود . علائم مسمومیت عبارت از : آماس ملتحمه (conjunctivitis) ، ضایعات بینی (rhinitis) ، تب ، ریزش موها ، تورم پوست (dermatitis) و گاها مرگ که پس از ۱۵-۱۰ روز وقوع می یابد . تعلیف دام ها با ماشک گل خوشه ای می تواند سبب برانگیزش جنسی (Sexual encitement) و گاها بروز تشنج (convulsion) در آنان شود. ماشک گل خوشه ای می تواند میزبانی برخی از نماتدها را بر عهده گیرد نخود زمستانه اتریشی: نخود زمستانه (Winter pea) با نام علمی “Pisum sativum” موسوم به نخود سیاه (black pea) و نخود زراعى (field pea) از گروه لگوم های یکساله قابل رشد در فصول خنک سال است که از قابلیت تثبیت نیتروژن برخوردار می باشد . این گونه و سایر گونه های نخود عموما بومی مدیترانه شرقی و غرب آسیا هستند . نخود زمستانه دارای وضعیت رونده (viny) و کم رشد است که سالانه ۲۰۰ پوند ازت را در هر ایکر تثبیت می کند . ساقه هایش به طول ۴-۲ فوت ، توخالی ، ظریف و آبدار (succulent) می باشند . شاخه ها و برگ هایش به رنگ سبز کمرنگ با گل های ملون که غالبا ارغوانی ، صورتی و یا قرمز هستند. برگ ها شامل ۳-۱ جفت برگچه و یک شاخه انتهایی پیچنده (tendril) می باشند . نیام ها به طول ۵/ ۲-۵ / ۱ اینچ با ۵-۳ بذر مدور تیره رنگ هستند . بذور عموما خاکستری با خال های (mottle) قهوه ای یا ارغوانی می باشند . اندازه بذور نسبتا درشت با وزن ۶۰-۵۵ پوند در هر بوشل هستند (۱۱). سازگاری نخود زمستانه .این گیاه قادر به تحمل سرمای زمستان می باشد لذا می توان آنرا در مناطق نیمه کوهستانی (intermountain) طی فصل پائیز کشت نمود . گرچه اگر با زمستان های خیلی سخت مواجه شود بطوریکه گیاه جوان بدون برگ در معرض دوره های طولانی سرمای زیر صفر قرار گیرد، ممکن است از بین (Winter kill) برود . نخود زمستانه را می توان در مناطق فوق الذکر با آغاز بهار کشت نمود ولیکن تاریخ کاشت آنرا مشابه گندم و جو بهاره باید تا حد ممکن سرعت بخشید چنانکه تأخیر در کاشت آن سبب کاهش کمیت و کیفیت محصول می شود نیلوفر گرمسیری یا “قلب مریم” : گیاه “Dichandra sp” یا “Dichondra sp” از خانواده پیچک صحرایی (Convolvulaceae) می باشد . کنترل علف های هرز در اغلب باغات سیب نیوزیلند از طریق ایجاد خاک لخت در ردیف های درختان به کمک علف کش های خاک (residual و یا انواع سموم برگپاش_(knockdown) اعمال می شود ولیکن علف های هرز بین ردیف درختان که غالبا از نوع گراس های چمنی هستند با مرور زدن کنترل می گردند . نگهداری سطح باغات بصورت لخت نیازمند کاربرد چندگانه علف کش ها در ضمن فصل رشد است که این موضوع بر احتمال آلودگی میوه ها می افزاید . نگهداری سطح خاک بصورت لخت و بدون پوشش همچنین باعث فشردگی خاک سطحی ، شسته شدن عناصر غذایی، فرسایش و کاهش مقدار مواد آلی می گردد . — یکی از راه حل های جایگزین وضعیت خاک لخت در باغات عبارت از بکار گیری گیاهان چندساله بعنوان پوشش زنده است ولیکن باید از ریشه دوانی سطحی برخوردار باشند تا میزان رقابت آنها با درختان به شدت کاهش یابد . گیاه پوششی باید از سبز شدن بذور علف های هرز جلوگیری کند لذا با کاربرد محدود علف کش های انتخابی می توان به استقرارش کمک نمود . تحمل بالقوه گیاهان پوششی به علف کش ها را از طریق آزمایشات گلدانی بررسی می شود . گیاه نیلوفر گرمسیری را می توان از طریق کاشت بوته های حاصل از قطعات رویشی به فواصل ۴۵ سانتیمتر و یا بذرپاشی تکثیر کرد. بذرپاشی این گیاه موفقیت بیشتری دارد ولی بهای بذورش نسبتا گران است. باید بیاد داشت که گیاه “Leptinella dioica” از خانواده “آستراسه” نیز بعنوان گیاه پوششیچندساله از طریق استولن ها تکثیر می شود ولیکن موفقیت نیلوفر گرمسیری را در کنترل علف های هرز ندارد . در یک آزمایش از ۶ نوع گیاه پوششی در باغات سیب استقرار یافه به مدت ۴ سال استفاده شد تا امکان جایگزینی آنها بجای کاربرد مرسوم علف کش ها در نوار وسط درختان بررسی گردد . کاربرد گیاه نیلوفر گرمسیری با نام علمی “Dichandra micrantha” بهترین گیاه پوششی ارزیابی گردید چنانکه پوشش سطح باغات تا میزان ۹۴ درصد ایجاد نمود . این گیاه موجب هیچگونه کاهش عملکردی در مقایسه با | زمین لخت در باغات میوه نگردید و تفاوتی در مقدار کربن ، نیتروژن و PH خاک حاصل نیامد . کاربرد علف کش های پس از سبز شدن “Clopyralid ” ، ” Tribenuron” و “Oryzalin” در آزمایشات گلدانی نشاندهنده تحمل گیاهچه های نیلوفر گرمسیری نسبت به آنها بوده اند . همچنین زمانیکه گیاه نیلوفر گرمسیری از طریق قطعات استولن استقرار می یافتند آنگاه نسبت به علف کش های “لينوران” (Linuran)، “پندیمتالین” (Pendimethalin) و “متابنز تیازوران”_(Methabenzthiazuron) متحمل بودند . آزمایش های متعدد نشان دادند که گیاه نیلوفر گرمسیری در صورتیکه با بذر تکثیر یابد ، سریعتر از حالت تکثیر از قطعات استولن به تراکم مناسب می رسد کشت مخلوط گیاهان پوششی : بسیاری از باغداران ارگانیک اقدام به بکارگیری گیاهان پوششی بصورت مخلوط می کنند اما انتخاب این گونه ها به نوع خاک و آب و هوای منطقه بستگی دارد بطوریکه در اقاليم خنک و مرطوب آمریکای شمالی از گیاه چمنی فستوک (Fescue grass) با نام علمی “Festuca spp” همراه با شبدرها، ماشک ها و یا یونجه استفاده می کنند . همچنین در اقالیم گرم و خشک برخوردار از زمستان های سرد نظیر ایالت واشنگتن از چچم یکساله با نام علمی “Lolium multiflorum” به همراه ماشک گل خوشه ای با نام علمی “Vicia villosa” و شبدر سفید با نام علمی “Trifolium repens” بهره می گیرند . در سیستم های کشاورزی پایدار اغلب از مخلوط ۲ یا چند محصول پوششی برای بهره گیری تلفیقی از مجموعه فواید حاصل از آنها بهره می برند، بدینگونه از گراس ها و لگوم ها برای کاهش احتمال خسارت حاصل از شرایط خاک ، آفات و اقلیم استفاده می کنند . اینچنین گیاهانی اگر دقيقا انتخاب شوند ، می توانند بر کیفیت خاک و سطوح عناصر غذایی اش بیفزایند . کاشت مخلوط گراس ها با لگوم ها بر کیفیت علوفه (herbage) در سیستم های چرای تناوبی می افزایند . از جمله گراس هایی که بصورت مخلوط با شبدر سفید بکار می روند را گیاه چچم (۲ye grass) تشکیل می دهد . سایر گراس هایی که بدین منظور استفاده می گردند شامل موارد زیر هستند گراس هایی که بصورت مخلوط با شبدر سفید در سیستم گیاهان پوششی کاربرد دارند در اقالیم مدیترانه ای نظیر کالیفرنیا نیز از کاربرد جو (Hordeum vulgare) و یا یولاف (Avena sativa) به همراه ماشک توصیه شده است . همچنین دیده می شود که مخلوط های گیاهان پوششی را در ترکیبی از گراس ها و الگوم ها و یا چندساله ها و یکساله ها بکار می برند. در یک تحقیق که در کانادا (۲۰۰۰-Neilsen) صورت گرفته است ، کرت هایی از شبدر سفید یا مخلوطی از گیاه چمنی (sodgrass) موسوم به “Kentucky blue grass” با نام علمی “Poa pratensis” و “فستوک خزنده قرمز” با نام علمی “]Festuca rubra” مقایسه گردید . در این تحقیق به مدیریت سطح زمین به دو صورت : پوشش سبز کل سطح باغ و ایجاد نوارهای عاری از علف های هرز به عرض ۵ / ۱ متر در ردیف درختان باغ و با نوارهایی از گیاهان سبز در فواصل بین درختان پرداخته شد . باغ مذکور دارای درختان سیب گونه ” Spartan/ M۲۶ ” بود که در سال ۱۹۸۳ میلادی غرس گردیده اند و برای دو سال پس از آن بصورت کاملا عاری از علف های هرز بطریق کولتیواتور زدن حفظ شده بود . ضمن آزمایش از علف کش های انتخابی بر علیه پهن برگ های هرز داخل گراس های چمنی پوشاننده خاک و همچنین بر علیه گراس های رشد یافته داخل شبدرها استفاده شد . اثرات تجمعی (Cumulative effects) شش ساله تیمارهای مذکور بر اندازه درخت با اندازه گیری TCSA یا محوطه سایه انداز اطراف تنه درختان (trunk cross sectional area) و اثرات تجمعی چهار ساله عوامل فوق بر عملکرد محصول نشاندادند که : ۱) زمانیکه از گیاهان زمین پوش در تمامی سطح باغ استفاده شود، روند رشد اندازه درختان کاهش می یابد و از عملکرد آنها در مقایسه با روش پوشش نواری به میزان ۵۰-۳۵ درصد کم می شود ۲) مقایسه پلات هایی که علف های هرز آنها بطور کامل کنترل شده بودند با پلات هایی که دارای پوشش گیاهی نواری در فواصل بین درختان شامل گراس های چمنی و شبدرها نشانداد که به نتایج عملکرد مشابهی منتهی می گردند. ۳) پلات هایی که دارای پوشش کاملی از شبدرها بودند ، حائز بیشترین میزان رشد درختان و عملکرد محصول نسبت به پلات هایی با پوشش کاملی از گراس های چمنی شدند که احتمالا بواسطه ازدیاد ازت خاک در اثر زندگی همزیستی رایزوبیوم ها با ریشه شبدرهای سفید بوده است، هرچند که میزان آب مصرفی دو گیاه پوششی نیز متفاوت بودند که می تواند بر نتایج پژوهشی تأثیر بگذارند کاربرد گیاهان پوششی بعنوان کود سبز : پژوهش های بسیار کمی در مورد اثربخشی گونه های گیاهی بعنوان گیاه پوششی (Cover crops) در فواصل بین درختان باغات انگلیس وجود دارد ولی متقابلا بررسی های گسترده ای در این رابطه در ایالات متحده آمریکا انجام گرفته اند. براساس این بررسی ها مشخص گردیده است که گیاهان پوششی رقابت زیادی در باغات میوه آبدار با گیاهان اصلی بروز می دهند اما کاربرد آنها در باغات دارای درختان قائم و مرتفع حائز فواید بارزی است . گونه های کم رشدی چون شبدرها گواینکه رشد علف های هرز را با مشکل همراه می سازند ولیکن باعث تثبیت ازت در خاک می شوند و بدینطریق به چرخه نیتروژن کمک می کنند . — گیاهان پوششی همچنین باعث محافظت خاک سطحی از هوازدگی (Weathering) ، کاهش تبخیر ، فراهم سازی محیط مناسب جهت زندگی حشرات مفید ، تحریک فعالیت های بیولوژیکی در خاک ، اصلاح ساختمان خاک ، افزایش مقدار هوموس ، جمع آوری (mopping up) عناصر غذایی مازاد و پراکنده برای در اختیار قرار دادن گیاهان اصلی و کاهش آبشویی می شوند